پیکاسو و موزه سیاهان


در اوایل سده بیستم، برای دیدن  آن چه که " هنر سیاه پوستان " نام دارد، تنها یک مکان موجود بود و آن موزه " قوم نگاری سیاهان " در تردوکادوی پاریس بود.
پابلو پیکاسو روزی به دیدن این موزه می رود: در برابر ماسک بزرگ و مجسمه می ایستد و به فکر فرو می رود. خود می گوید: " تنها بودم . می خواستم برگردم. نمی توانستم.  ماندم و ماندم. فهمیدم چیز خیلی مهمی است. در من چیزی می گذشت. نه؟  فهمیدم چرا نقاش شده ام."

عکس: پابلو پیکاسو در  کارگاه نقاشی " باتو – لاووآر " ( Bateau-Lavoir - قایق شستشو خانه) در سال 1908. ساختمانی در منطقه مونمارتر پاریس که بیشتر هنرمندان، شاعران و نقاشان آن روزگار از جمله ماکس ژاکوب در آن زندگی می کردند . این نام را نخستین بار گیوم آپولینر شاعر برجسته فرانسوی بر آن نهاد. ساختمان فرسوده در اثر یک آتش سوزی در سال 1978 به کلی سوخت، اما آن را باز سازی کردند و اکنون جزو میراث ملی فرانسه محسوب می شود. پیکاسو در باره این ساختمان که زمستان های بسیار سرد و تابستان بسیار گرمی داشت می نویسد: " می دانم که روزی به آن باز می گردیم . این جا بود که واقعا احساس خوشبختی می کردیم. ، زیرا ما در آن جا به عنوان یک نقاش و هنرمند محسوب می شدیم و نه به عنوان حیوانات کنجکاو."  

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

پنجره ها از بودلر

قدرت چهارم : گرامی داشت روز جهانی کارگران پرولتاریا

ویکتور هوگو