در خیال روزهای روشن

    زندگی پی یر کورنی بر خلاف اغلب نویسندگان سده هفدهم است. زندگی هریک از این نویسندگان خود داستانی است، اما زندگی کورنی روشن ، شفاف و مرتب است . بورژوا زاده یی آرام که بر خلاف دیگران در جست و جوی قهرمان شدن یا زندگی پرهیجان نیست. پی یر کورنی در 6 ژوئن 1606در شهر " رووآن " فرانسه و  دریک خانواده حقوق دان زاده می شود، تحصیلات ابتدایی خود را نزد " ژزوییت ها "( یسوعیان) تمام می کند و تصمیم می گیرد وکیل شود، اما فرد خجالتی است و چندان استعداد سخنوزی ندارد. او زمانی سخنور می شود که می خواهد قهرمانان خود را بسازد . از وکالت و داوری صرف نظر می کند و در سال 1640 ازدواج می کند و صاحب هفت فرزند می شود .در 1647 و در شکوه تمام عضو فرهنگستان(آکادمی ) فرانسه می شود و اغلب اوقات زندگی اش را در خانه خود در شهر رووآن و همراه با برادرش " توما کورنی " که او نیز به راه نمایش نامه نویسی رفت، می گذراند. ادامه.. ..

در میان کمدی های مولیر ، چهار نمایش نامه به دلیل طرح مسایل عمیق اجتماعی زمان از اهمیت بیشتری برخوردارند. این چهار کمدی عبارتند از : مدرسه زنان ، دون ژوان ، مردم گریز و خشکه مقدس یا تارتوف. مولیر نویسنده و نمایش نامه نویسی است که همه عمر کار می کند . او محصول نسلی از نویسندگان پیش ازخود است و ناقل فرهنگی است که در آثار گذشتگان منعکس می شود؛ از این رو، مولیر از قاعده هایی  که پیش از او وضع شده است رهایی ندارد. ساختمان بسیاری از کمدی های او تحت نفوذ سنت زمانه است . ادامه...

مولیر در 17 فوریه سال 1673 ، هنگام بازی در چهارمین شب از آخرین نمایش نامه خود " بیمار خیالی " و در نقش " اوروگون" بر روی صحنه از هوش می رود ، به خانه اش می رسانند و چند روز بعد در سن 51 سالگی از بیماری سل می میرد.  کلیسا از خاکسپاری او در گورستان رسمى شهر پاریس ( پر لاشز )جلوگیرى می کند و  به صدا در آوردن ناقوس ها به هنگام  خاک سپاریش ممنوع می شود. او را به ناگزیر در گورستان «سنت ژوزف» که متعلق به نوزادان است دفن می کنند... ادامه...

برای آگاهی بیشتر از ویدئوی بالا استفاده کنید " انسان  نهال  کوچکی است،  ضعیف ترین موجود در طبیعت ، اما این نهال می اندیشد . برای جنگیدن و له کردن او  نباید کل جهان  بسیج شود . یک قطره آب ، یک ذره بخار برای کشتن این موجود کافی ست . تفاوت  گیتی  با انسان در این است که  انسان آگاه است که روزی می میرد و می داند گیتی از او برتر است، اما گیتی  این را نمی داند ...( پاسکال – اندیشه ها – ص 347) " ادامه...