در خیال روزهای روشن

با سبک ناتورالیسم، هدف نویسنده در زندگی تنها تولید و تکثیر رمان نیست، بلکه این سبک ابزار یک نظارت و مشاهده دقیق و یک تجربه از پدیده هایی مانند بیولوژیکی و اجتماعی می باشد که اجازه می دهد تا از جبرگرایی ناشی از وارثت و از محیطی  که رفتار انسان را شرطی می کند، پرده بردارد. در این جا تاثیر داروین ( 1891 -1809) طبیعی دان انگلیسی  و کلود بِرنار(1878 -1813) پزشک و روان کاو فرانسوی  به خوبی دیده می شود. این رمز گشایی " مکانیکی " از واقعیت به امیل زولا اجازه می دهد تا در مجموعه رمان های خود به نام خانواده " روگون – ماکار" ها، به درکی از جنبش ها در عمق اجتماع نایل آید و دگردیسی توده های ناشناس را با ماشینی کردن شهر ها در یابد. ادامه...

پارناس، رئالیسم، سمبولیسم، ناتورالیسم استاندال و بالزاک راه رئالیسم را باز می کنند. استاندال رمان را یک " آیینه " بدون انعطاف از واقعیت می خواند و بالزاک با کمدی انسانی خود، رمان را به عنوان یک ابزار آگاهی از اجتماع و آداب و  اخلاق اجتماعی و فردی معاصر می شناساند. فلوبر با وام گرفتن از این چشم انداز و با تعمیق در آن، نوشتن را یک کار و کم تر یک ماموریت می خواند؛ به این معنی که، دقت و توجه و جمع آوری اسناد و مدارک بیشتر از ذوق و الهام اهمیت می یابد و نویسنده ترجیح می دهد به جای سر ریزکردن سلیقه های شخصی خود، جانب درستی، انصاف و واقعیت را بگیرد. ادامه ...

آخرین بخش هنگامی که روز فروش دومین و سومین بخش رمان بینوایان فرا می رسد، مردم پیش از ساعت 6 صبح برای خرید آن در مقابل کتاب فروشی صف می بندند و دو مامور پلیس اوضاع را کنترل می کنند. رمان در یک چشم به هم زدن به فروش می رسد. این پیروزی با نقد های زیادی همراه است. زیرا بینوایان ضد جریان زیباشناسی زمان خود است. گرایش موجود زمان، " فلسفه بی تفاوتی و آرامش [1] " است : نویسنده اجازه ندارد به طور مستقیم در اثرش دخالت کند؛ مکتب مسلط، هنر برای هنر است و بر اساس آن هدف یک اثر هنری، تنها خود هنر است. بنابراین، در این کتاب نه تنها شخصیت ویکتور هوگو بر سراسر رمان، سایه انداخته و در آن  تعصب و تفسیر گاه نرم و گاه انتقام جو دیده می شود، بلکه نویسنده برای خود یک ماموریت کاملا اجتماعی و سیاسی روشن و تاکید شده قایل است و در دیباچه رمان می نویسد: " تازمانی که به واسطه قوانین و آداب و اخلاق  ساختگی  اجتماعی و فردی، در مهد تمدن  طرد و محکومیت اجتماعی به وجود می آید و جهنم هایی شکل می گیرد و سرنوشت مرگبار انسان را ناشی از اراده الهی می داند،[...] تا زمانی که فقر وجهل بر روی زمی

ویکتور هو گو - بخش دوم " مردم! به شاعر گوش فرا دهید! گوش کنید به قدیس خیال پرداز! " پس از پنج سال بالا و پایین رفتن از تریبون مجلسو دفاع از جمهوری در دوران کودتای دسامبر 1851، ویکتور هوگو به تبعدید می رود وحتادر تبعید نیز خاموش نمی شود. کیفر ها اثری است که در تبعید نوشته می شود و شامل ترانهها ( 6 هزار و 200 بیت)، فابل ها و افسانه های کوتاه و مشاهدات شخصی نویسنده وشاعر، همراه با نقاشی های بزرگ تاریخی است.اثری افشاگر و شورشی است و هر متن آن یکرساله سیاسی است. نقدی بی رحم و درخشان بر نظامی است که به زور متکی است. کتاب به صورت طنز است و ویکتور هوگو، قدرت حاکم را بی اعتبار و به تمسخر می گیرد که او را به تبعید وا داشته و جمهوری نوپا را خفه کرده است. قدرت در دست چه کسی است؟ کسی که ویکتور هوگو، او را به تحقیر آقای بناپارت، یا آدم نادرست ودریده خون خوار یا مرد مشکوک الیزه می خواند. کیفرها، نوعی تسویه حساب سیاسی بی رحمانه یی است. ویکتور هوگو وعده می دهد که : " من، خود تکلیف آینده تاریخی این مرد خنده دار را روشن می کنم. " ادامه...