در خیال روزهای روشن

بخش دوم      کمدی انسانی تابلوی دقیقی از جامعه فرانسه در نیمه نخستین سده نوزدهم است: حوادث در میان اشراف و بورژوازی و در پاریس یا در شهر ها می گذرد. " دو یا سه هزار چهره از این دوره بیرون زده می شوند. " ( پیش گفتار) حتا نویسنده راضی نمی شود تیپ ها و اقشار گوناگون اجتماعی را رنگ کند؛ او " اختراع " واقعی می کند. یعنی چیز هایی که بیشتر درجامعه ، در میان خانواده ها و در میان ضمیر مردم پنهان است کشف می کند. از این رو تاکید بر رخ داده های کوچک زندگی خصوصی و خانگی برای نشان دادن فجایع و مبارزه پنهانی روزانه علیه آن ها بسیار مهم است.    جامعه سخت و به طور موذیانه یی نسبت به ضعیفان " جنایات اجتماعی " مرتکب می شود: جدا کردن پدر ازخانواده،  انحراف در ارث ، ویران کردن صداقت و نظایر آن را بالزاک به عنوان مورخ، پرده از رفتار ها و عادات فردی و اجتماعی کنار می زند تا مکانیسم و عمل کرد این جنایت های پنهان را بر ملا کند.    رئالیسم بالزاک، توضیح واقعیت هاست و نه رونویسی و کپی کردن ساده آن ها. کمدی انسانی بالزاک هم زمان " تاریخ و نقد اجتماعی " است.

بخش نخست با بهره گیری از یک سرزندگی شگرف که بالزاک در امور زندگی و حرفه، در مسافرت و در امور روزنامه نگاری خود یا در زندگی این دنیایی اش به کار می گیرد و نیز اختصاص بخش بزرگی از زندگی اش به  فعالیت های گوناگون ادبی، او را درمقیاس یک نویسنده بزرگ و استثنایی در سده نوزدهم قرار می دهد. آثار بالزاک شامل 90 رمان با دو هزار شخصیت و قهرمان است و او می خواهد هم چون ناپلئون بزرگ معرفی شود،آن جا که می نویسد: " آن چه که او با شمشیر آغاز کرده است، من با قلم به فرجام خواهم رساند ".  ادامه