دو کلمه به شاعرانی که خواهند آمد
از: دریترو آگولی *
برگردان: رحمت بنی اسدی
برای سرودن شعر های عاشقانه، زمان در اختیار مان نبود،
هر چند همواره سرگشته عشق بودیم.
میهن از ما سرود رهایی می خواست،
و از ما آواز خوشه های گندم طلب می کرد،
وطن از ما شاعران نگون بخت
می خواست تا ریشه های نادانی و جهل را بخشکانیم
می خواست بر رودخانه ها سد ببندیم
و چراغ سوسیالیسم را در روستا ها بر افروزیم.
حیرت نکنید، هیچ، ای شاعران
که پس از ما خواهید آمد،
نیشحندمان نکنید به خاطر شعر هایی که نسروده ایم،
به مرتاضانی در برابر تان می مانیم
با تلی از گندم ها و زنجیر های گران.
ما که چنان شبانی بی پایان را گذرانده ایم در بیداری،
ما که بسی کار ها را سامان داده ایم،
آیا برای سرودن دو بیت شعر عاشقانه لنگ بودیم؟
آیا به خواندن ترانه های " زیبارویان " توانا
نبودیم؟
گمان مبرید که دل های مان از سنگ بود،
می بایست می دیدید که چگونه حسرت زیبارویان را داشتیم !
و زیر لب زمزمه می کردیم کلمات زیبا را در گوش شان!
اما برای بیان آن ها زمان کوتاه بود
زیرا چاپ خانه های مان مشغول بودند
و ما نیز مشغول به کار های بس اساسی تر!
* دریترو آگولی شاعر، نویسنده و روزنامه نگار آلبانی
در سال 1931 در شهر دِوول واقع در جنوب این کشور و در نزدیکی مرز یونان
زاده شد. در جوانی به صف مبارزان ضد فاشیسم پیوست . بعد ها تحصیلاتش را دررشته
فلسفه در دانشگاه لنینگراد به پایان رسانید و سال ها حرفه روزنامه نگاری را
برگزید.
دریترور آثار گوناگونی از شعر ، نمایش نامه و رمان دارد. گام
های بر روی اسفالت، نیم روز، فریاد بادها، گل سرخ در فنجان، سفر اندیشه وعرشه شیطان، بخشی از کار های این نویسنده و
شاعر است.
نظرات