پل وِرلِن

نشانه های شوم زَُحَل در شعر پل وِرلِن

 " بارها، این رویای غریب و شگفت را می بینم

از زنی ناشناس که دوستش دارم و دوستم می دارد

و هر بار، نه شبیه خودش است و نه شبیه کس دیگر،

مرا دوست دارد و مرا می فهمد.

او مرا در می یابد و  قلب روشنم را.

افسوس تنها اوست که می تواند از نگرانی برهاندم.

تنها اوست که می تواند پیشانی نمناک و رنگ پریده ام را

با اشک های خود طراوت بخشد.

آیا گیسوانش قهوه یی، طلایی یا بلوطی رنگ است؟ نمی دانم.

نامش؟ تنها به یاد می آورم که شیرین و خوش آهنگ است

هم چون نام عاشقانی که از زندگی رانده شده اند.

نگاهش هم چون نگاه خیره تندیس هاست

و آوایش از دوردست، آرام و بم است

چون زیر و بالای آواهایی محبوب که خاموش شده اند."

                                                                             " شعر های زحلی"

در سال 1866، ورلن در سن 22 سالگی، نخستین مجموعه اشعار خود را با نام " شعر های زحلی " به چاپ می رساند و شخصیت و شعر خود را زیر نشانه شوم زحل به ثبت می رساند.

شعر های زحلی و روزگار جوانی او مورد تقلید دیگران قرار می گیرد. برخی از این شعر ها در همان سبک و سیاق " پارناسی ها" است:  امتناع از تعهد ، پیروی از کیش زیبایی، محکومت غزل گرایی شخصی در مقدمه این مجموعه می  آید. نفوذ بودلر بر روی اشعار این مجموعه به ویژه بر روی چشم انداز ها و طبیعت اندوهگین زیاد است. ورلن ، بودلر را به خاطر نوآوری ها و ظرفیت دل تنگی هایش تحسین می کند. ورلن در مقاله یی  در 23 دسامبر 1865 در باره بودلر می نویسد  که او را می بیند که چگونه قادر است در برابر " هر نوع مقایسه، تصویر ها ورابطه ها"،" حس های مشتاق و پر جنب و جوشش " را زنده کند.

ادامه را در این صفحه بخوانید